cl23_natthida – Children’s Literature

แนะนำผลงาน

ชั่วเวลาหนึ่งนาฬิกาทราย เป็นกราฟิกโนเวลสำหรับเด็กอายุ 14 ปีขึ้นไป โดยเป็นเรื่องของเด็กคนหนึ่งที่เกิดมาแล้วได้รับเวลาหนึ่งนาฬิกาทราย เธอเติบโตขึ้นและสูญเสียเพื่อนรักไป กระนั้นเธอก็ได้รู้ว่า แม้เพื่อนคนสำคัญจะจากไปแล้ว แต่ยังมีสิ่งที่หนึ่งที่ไม่จากเธอไปไหน

แรงบันดาลใจ

ตอนเลือกหัวข้อเราอยากทำอะไรหลายอย่างมาก ทั้งวาดคอมมิค เขียนนิยาย ทำกราฟโนเวล แต่ยังไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไร เลยต้องมาคิดว่าเราสนใจอะไร ชอบอะไร แล้วค่อยคิดต่อว่าจะทำออกมาในรูปแบบไหน ซึ่งเราก็ชอบเรื่องเกี่ยวกับชีวิตชนบทและเรื่องที่ให้ข้อคิดกับชีวิต แต่เหตุผลที่ทำให้เอนเอียงมาทางอย่างหลังแล้วกลายเป็นงานชิ้นนี้ มาจากช่วงนั้นเรารู้สึกเคว้งคว้างและไม่รู้ว่ามีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร เรานึกถึงงานชิ้นหนึ่งตอนเรียนวิชาวรรณกรรมและศาสนาช่วงปี 3 ที่ได้เขียนรายงานหัวข้อ เกิดมาทำไมและอยากให้ชีวิตจบลงยังไง งานนั้นทำให้ได้ทบทวนชีวิตของตัวเองอีกครั้ง เราเลยคิดว่า บางทีการตระหนักถึงความตายอาจทำให้เห็นคุณค่าและความหมายของชีวิตขึ้นมาก็ได้ เรามักมองว่าความตายเป็นเรื่องไกลตัว ไม่เคยคิดว่าพรุ่งนี้ คนใกล้ตัวหรือแม้แต่ตัวเราเองอาจจากโลกนี้ไปก็ได้ การระลึกว่าเราไม่ได้มีเวลามากมายในชีวิต ทำให้เราใช้เวลาไปกับสิ่งที่มีความหมายต่อตัวเองมากขึ้น เราไม่อยากให้ใกล้วาระสุดท้ายก่อน แล้วค่อยคิดได้ว่าเราควรทำอะไร ไม่อยากมานั่งเสียดายทีหลังว่าไม่ได้ใช้ชีวิต เรามักรู้สึกว่ากำลังปล่อยให้เวลาชีวิตผ่านไปแบบสูญเปล่า งานนี้เลยเหมือนเป็นเครื่องเตือนใจตัวเองไปด้วย

กระบวนการทำงานและอุปสรรค

ตอนแรกเราคิดกว้างและฟุ้งมาก ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับความตายมาเยอะ ทั้งความตายในมิติวิทยาศาสตร์ ศาสนา และจิตวิทยา พยายามอ่านนิยายแนวนี้ด้วย เผื่อจะช่วยให้คิดเรื่องออก ชีวิตและความตายเป็นเรื่องที่เล่าได้หลายมุมและหลายประเด็นมาก แต่เวลาเราทำงานเราต้องเลือกแค่อย่างเดียว แล้วทำสิ่งนั้นให้ชัดเจน เราไม่สามารถใส่ทุกประเด็นที่หามาได้ บางทีเราอาจจะทำได้ถ้ามีเวลามากกว่านี้สักสองสามปี แต่เรามีเวลาแค่เทอมเดียว เลยต้องจำกัดขอบเขตงานให้แคบลง ซึ่งปัญหาของเราคือเลือกไม่ได้… ไม่รู้จะเล่ามุมไหนดี เราเขียนแล้วรื้อใหม่อยู่หลายรอบมาก สุดท้ายเลยเลิกคิด วาดภาพออกมาก่อน เผื่อสิ่งที่เราอยากสื่อจะออกมาทางภาพได้ดีกว่า แต่ปัญหาต่อมาคือพอวาดเสร็จแล้ว ภาพก็มีความไม่สอดคล้องอยู่หลายจุด เพราะแนวคิดไม่สมบูรณ์ตั้งแต่แรก

วิธีแก้ปัญหา

แก้ไปตามเนื้อผ้า… สุดท้ายเราก็เลือกเล่าแค่มุมเดียว ให้เพื่อนช่วยอ่านให้ครูช่วยตรวจ ก็เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น ต้องขอบคุณทุกคนที่ทำให้เราทำงานนี้เสร็จ จริงๆ อยากกลับไปบอกตัวเองตอนที่กำลังทำงานว่าอย่าคิดมาก ให้นึกถึงความรู้สึกแรกที่อยากทำเรื่องนี้ แล้วใช้ความรู้สึกนั้นเป็นแสงที่ปลายอุโมงค์ พอเราเดินตามไปจะไม่หลงทาง แล้วสุดท้ายก็จะออกไปสู่แสงสว่างที่ปลายทางได้ในที่สุด

เอกลักษณ์ของผลงาน

งานเรามีเอกลักษณ์ คือ ภาพ เราชอบวาดภาพสไตล์มังงะมาก แล้วก็ชอบวาดภาพสีน้ำด้วย พอเลือกทำงานในคอมฯ เลยใช้บรัชสีน้ำแทน เราคิดว่าคนที่ใช้ภาพแบบนี้กับเนื้อหาที่จริงจังแบบนี้ก็คงไม่ค่อยมีเท่าไร (มั้ง) และถึงมี ลายเส้นที่นักวาดแต่ละคนวาดออกมาก็ไม่เหมือนกัน มีรายละเอียดแตกต่างกันอยู่แล้ว เราเคยคิดว่าสิ่งที่เราทำเป็นส่วนผสมของความไม่ลงตัว แล้วก็สงสัยว่าตัวตนของเราอยู่ตรงไหนในนั้น แต่ทำ ๆ ไปก็นึกได้ว่า ความขัดแย้งกันเองนี่แหละที่เป็นตัวเรา เป็นแบบไหนก็ถ่ายทอดออกมาแบบนั้น เราหนีความเป็นตัวเองไม่พ้นหรอก ทุกคนก็เป็นอย่างนี้

“ธีมเราคือเกาะวรรณกรรมที่เป็นที่อยู่ของนักสร้างสรรค์ใช่ไหม นาฬิกาทรายในเรื่องเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นตัวแทนของเวลาชีวิต แต่ในความเป็นจริงเราสร้างชีวิตใครไม่ได้ เราเลยสร้างสรรค์เรื่องนี้ขึ้นมา หวังว่าคนที่เข้ามาอ่านจะได้อะไรบางอย่างกลับไป ถ้าสิ่งที่เราทำมีส่วนช่วยในการเติมแต่งชีวิตของคนอ่านได้ คงเป็นเรื่องดีไม่น้อย“

ณัฐธิดา พิทักษ์เมธากุล (ปิ๊ก)
natthida.pc@gmail.com