วิธีแก้ปัญหา

จากปัญหาแรกที่เจอก็คือเรื่องเวลาที่เสียไปจากการเริ่มต้นงานช้า เราก็ต้องเร่งเขียนเนื้อเรื่อง และบทพูด สิ่งที่ทำให้สามารถเริ่มเขียนงานได้จริง ๆ คือการที่เราหยิบสมุดและปากกามานั่งเขียนทุกความรู้สึก พยายามระลึกถึงทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นแล้วเขียนออกมา จากนั้นก็คัดเลือกเนื้อหาบางส่วนมาปรับ แล้วก็ลงมือวาดร่างให้ออกมาเป็นรูปจากนั้นก็เป็นขั้นตอนของการลงสีที่ไม่ได้มีปัญหาอะไรเท่าไหร่ 

ปัญหาที่สองคือเรื่องการจัดหน้า วางรูปให้เข้ากับคอมิค ในส่วนนี้เราไปศึกษาวิธีการจัดเรียง รวมไปถึงวิธีการเขียนมังงะ แล้วก็พยายามอ่านให้มาก ๆ ทำให้พอจะสามารถจับจุดได้ ทำให้ปัญหานี้คลี่คลายลงไป

ส่วนปัญหาใหญ่ที่เกี่ยวกับสภาพจิตใจ ในทีแรกตอนที่เขียนแล้วรู้สึกซึมเศร้า และเจ็บปวดจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ในขณะที่เราทำงานชิ้นนี้ เรากลับมองเห็นบางแง่มุมที่เคยมองข้ามไป ได้มองเห็นตัวเองในตอนนั้นทำให้เรารู้สึกภูมิใจและรักตัวเองในวัน 17 ปี ที่เติบโตมาเป็นตัวเราปัจจุบันนี้ที่อายุใกล้จะ 23 และที่สำคัญเลยคือ เราคิดได้ว่าในบางครั้งปัญหาที่เกิดขึ้นจากผู้ใหญ่ จะจากพ่อหรือแม่ก็ดี มันเป็นเพราะพวกเขาเองก็เพิ่งจะเคยเป็นพ่อเป็นแม่คนครั้งแรกเหมือนกัน เพราะฉะนั้นมันเลยทำให้เรารู้สึกว่าสามารถให้อภัยได้หากเขาทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง แล้วก็พร้อมที่จะรับมือ และแก้ปัญหาไปพร้อม ๆ กับพวกท่านมากขึ้น