แนะนำผลงาน

จากฉัน ดอกไม้ที่เธอปลูกไว้กลางใจ เป็นหนังสือความเรียงที่สะท้อนชีวิตตามสภาพความเป็นจริง ไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อต่อว่าสังคม แต่เพื่อโอบอุ้มความรู้สึกที่ดิ่งจมของผู้ที่เสียความเป็นตัวตนในจิตใจ

แรงบันดาลใจ

อยากนำเสนอแง่มุมนี้ให้คนในสังคมรับรู้ อยากเป็นกระบอกเสียงให้คนที่เขาไม่มีปากไม่มีเสียง จุดไฟส่องมุมมืดที่ทำร้ายความรู้สึกของเยาวชนในสังคมปัจจุบัน ให้ใครที่เป็นส่วนหนึ่งของมุมมืดเหล่านั้นตระหนักถึงความร้ายแรงของการกระทำของพวกเขา และอยากให้ใครก็ตามที่เป็นเหยื่อของการกระทำเหล่านั้นรู้ว่าทุกความพยายามของพวกเขา แม้แต่ครั้งที่อ่อนแอที่สุดก็ไม่เคยไร้ความหมาย ไม่ได้ต้องการให้เกิดความรุนแรงอะไรเลย เรื่องบางเรื่องที่เราไม่เคยประสบ ไม่ได้หมายความว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นในชีวิตคนอื่นนะ กับบางคนมันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก เราแค่อยากแสดงตัวให้เขาเห็น ให้เขารับรู้ว่ามีคนรับรู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของเขา เข้าใจและพร้อมให้กำลังใจเขาจากสักมุมหนึ่งบนโลกเสมอ เราแค่คาดหวังว่าเราจะอยู่ร่วมกันในสังคมได้แบบที่ไม่มีใครต้องเจ็บปวดจากพฤติกรรมของใคร ไม่มีใครต้องสูญเสียความเป็นตัวเองไป เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดในสังคม เราทุกคนล้วนเป็นมนุษย์ ไม่มีใครสมควรต้องเจ็บปวด แม้แต่ผู้ที่เคยสร้างความเจ็บปวดให้คนอื่นก็ตาม เราเชื่อว่ามันหยุดได้ ถ้าเรารู้เท่าทันการกระทำของตนเองและตระหนักถึงความรู้สึกของผู้อื่นมากพอ

กระบวนการทำงานและอุปสรรค 

เราทำงานได้น้อยและช้ากว่าที่คิดไว้ คิดว่ามันจะกลั่นกรองออกมาจากสมองได้ง่าย ๆ เพราะเป็นเรื่องที่เรารู้อยู่แล้วว่าเราต้องการพูดเรื่องอะไร เหมือนทุกอย่างมันอยู่ในหัว แต่สุดท้ายเราดึงสิ่งที่อยู่ในหัวออกมาให้มันอยู่ตรงหน้าไม่ได้ แปลงสารไม่ได้ งานเลยช้า กินเวลาไปเรื่อย ๆ

วิธีแก้ปัญหา

คิดอะไรได้เราจะรีบจดทันที แม้จะเป็นเรื่องที่ตระหนักอยู่แล้ว อยากพูดอยู่แล้ว แต่มันคือส่วนหนึ่งของความคิดเรา ถ้ามันหลุดลอยไปแล้วให้มานั่งนึกนั่งเค้นบางทีก็นึกไม่ออก จนกว่าจะเจออะไรที่จุดประเด็นขึ้นมาอีกที เลยรีบจดไปก่อนทุกอย่างเลย ก่อนที่มันจะหายไปอีก ส่วนเรื่องเวลาเราทำอะไรกับเวลาที่ผ่านไปแล้วไม่ได้ ก็พยายามเร่งมือให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

เอกลักษณ์ของผลงาน

จริง ๆ ถ้าใครที่รู้จักเราอ่านแล้วจะบอกว่างานนี้เป็นเรามากเลย ชุดความคิดที่นำเสนอก็แน่นอนว่าเป็นของเรา มีความเป็นเราแน่ ๆ อยู่แล้ว ไหนจะภาษา ไหนจะวิธีการสื่อสารอีก ไม่ได้เป็นคนหัวรุนแรงอะไรนะ แต่ก็ดื้อ ๆ หน่อย อะไรที่ไม่เห็นด้วยเราก็กล้าที่จะพูด ว่ากันตามเหตุและผล ถึงบางอย่างมันจะขัดกับค่านิยมในสังคมก็ตาม ก็เป็นตัวเรามาก แต่ละคนไม่มีใครเหมือนกันอยู่แล้ว พองานมันมีความเป็นเรา มันก็แสดงเอกลักษณ์ไปในตัว

“ผลงานชิ้นนี้เราตั้งใจสร้างเพื่อให้ผู้อ่านรู้สึกรักตัวเองมากขึ้น เข้าใจสภาพสังคมตามความเป็นจริงมากขึ้น แม้ในวันที่เจอเรื่องเลวร้ายก็อยากให้รักตัวเอง รักษาตัวตนของตัวเอง ไม่ให้สูญสลายหายไปกับสังคมที่สร้างความบอบช้ำ และพยายามส่งสารถึงผู้ที่เป็นความบอบช้ำของผู้อื่น ให้เขาเห็นถึงความร้ายแรงต่อสิ่งที่เขาทำเหล่านั้น เสมือนเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่มีจุดหมายปลายทางในการส่ง เป็นหนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่สร้างจากเกาะของนักประดิษฐ์ที่ประดิษฐ์สิ่งของเพื่อผู้อื่นในสังคม”

ญานิกา จันทร์ศิลปิน (ญูกี้)
yakult-yuki@hotmail.com