แรงบันดาลใจ

นิทานเรื่องนี้เกิดขึ้นจากประโยค “ทุกปัญหามีทางแก้” เป็นประโยคที่เราชอบพูดอยู่บ่อยครั้งในยามที่เจอสถานการณ์ยากลำบาก ซึ่งสำหรับตัวเรา เราใช้พูดเพื่อให้กำลังใจตัวเอง ถึงแม้ว่าบางครั้งจะไม่รู้ว่าทางแก้หรือทางออกที่ว่านั้นคืออะไร แต่ก็เชื่อว่า ถ้าหากเราคิดว่ามันมีทางแก้ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว เราก็จะสามารถหาทางออกสำหรับปัญหานั้น ๆ ได้ และเราคิดว่าคำว่า “ปัญหา” น่าสนใจที่จะนำมาคิดต่อ เพราะปัญหาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดช่วงชีวิตของเราทุกคน และถ้าพูดถึงคำว่า ปัญหา ก็คงจะนึกถึงแค่เพียงว่าเป็นคำนามธรรมทั่วไปที่หากให้นึกภาพก็คงจะยาก เราเลยอยากลองทำให้มันเป็นตัวอะไรสักอย่างให้ผู้อ่านได้เห็น ได้เข้าใจมากขึ้น

เราคิดว่าถ้าให้จินตนาการออกมา ปัญหาของแต่ละคนคงหน้าตาไม่เหมือนกัน

ปัญหา สำหรับเรา มันเป็นตัวอะไรสักอย่างที่มีอยู่ทั่วไปรอบ ๆ ตัว มีลักษณะเป็นก้อนยุ่งเหยิงสีดำ หน้าตาเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง มันจะคอยขัดขวางเมื่อเราพยายามที่จะทำบางสิ่งบางอย่าง แต่ปัญหาไม่ใช่ก้อนสีดำที่จะคงอยู่ตลอดไป มันสามารถหายไปได้และเกิดขึ้นใหม่ได้ ซึ่งเป็นปกติของคำว่า “ปัญหา”