แนะนำผลงาน
เด็ก ๆ ทุกคนมีที่ซ่อนลับของตัวเอง
ที่ซึ่งแม้แสงจันทร์ก็แทรกเข้าไปไม่ได้
เรื่องราวของ พงพนา พฤกษา เลือดผา อาภรณ์ ชาวมอญและปกาเกอะญอหลงเผ่า
เป็นวรรณกรรมที่จะพาผู้อ่านไปเห็นแง่มุมอบอุ่นแห่งเยาว์วัย ความงดงามของผู้ชราที่มิอาจถูกบดบังด้วยริ้วรอยหรือเส้นผมขาว หัวใจที่โอบอ้อมของป่าไม้และลําธาร ที่คอยกักเก็บความลับให้เด็กทุกคน หยาดเหงื่อที่เต็มไปด้วยความเข้มแข็ง สายเลือดที่บริสุทธิ์ด้วยความสุขสันต์หรรษา และความยิ่งใหญ่อันกอปรจากหัวใจที่เชื่อมั่นในตัวเองดวงเล็ก ๆ
แรงบันดาลใจ
แรงบันดาลใจที่ทำให้เขียนหนังสือเล่มนี้คือเราชอบเรื่องป่าและวิถีชนบทชายขอบมากเลยขึ้นไปหาข้อมูลเกี่ยวกับคนมอญ (เพราะรู้สึกว่ายังไม่ค่อยมีคนทำ — ยิ่งเรื่องเกี่ยวกับเด็กทรานส์ที่เป็นชาติพันธุ์ด้วยยิ่งไม่ค่อยมี) อยากบอกว่าหนังสือเล่มนี้เราได้แรงบันดาลใจจากเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ที่แตกสลายจากการไม่ถูกยอมรับทั้งนั้นเลย
มีน้องคนหนึ่งบนนั้นเคยพูดว่า “การ come out ของเด็กมอญก็เหมือนเด็กเมืองนั่นแหละ มีทั้งครอบครัวที่รับได้ และครอบครัวที่รับไม่ได้” ตรงนี้ทำให้เราคิดว่าถ้ามองผ่านแว่นคนเมืองคือทุกคนมีมายาคติเยอะมากว่าคนชายขอบต้องมีความ conservative สูงจนเราลืมคิดไปเลยว่าทุกที่มีเด็กนะ และอัตลักษณ์กับเพศสภาพมันไม่จำเป็นต้องผันไปทางเดียวกันเสมอไป เด็กทุกคน ทุกสังคม ทุกสภาพแวดล้อมมีตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง และพวกเขาควรถูกโอบกอดเหมือนกัน ที่สำคัญคือไม่ใช่ผู้ใหญ่ทุกคนจะไม่เข้าใจเรื่อง lgbtq+
กลับสู่วัยเยาว์หรือเติบโตต่อไป
เติบโตต่อไป จากข้อความตอนหนึ่งในเรื่องที่ว่า “ความเจ็บปวดอาจทําให้หลายคนอ่อนแอในช่วงแรก แต่เมื่อหัวใจเราค่อย ๆ เยียวยาตัวเอง มันก็กลายเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่เรายอมรับได้ว่าแท้จริงความเข้มแข็งไม่ได้มาพร้อมกับอายุที่เพิ่มขึ้น ทว่ามันกลับมาพร้อมความสาหัสสากรรจ์หลังจากผ่านเหตุการณ์ร้าย ๆ มาแล้วยังยืนหยัดมีชีวิตอยู่เหมือนสายรุ้งที่พาดผ่านฟ้าหลังฝน” แสดงให้เห็นว่า ทุกคนต้องเติบโต และการเติบโตอาจไม่ได้ขึ้นอยู่กับอายุ แต่ขึ้นอยู่กับการลุกขึ้นอีกครั้งและอีกครั้งได้ แม้จะผ่านรอยร้าวแหลกแตกสลายนับครั้งไม่ถ้วน
