แรงบันดาลใจ

วรรณกรรมนี้มีที่มาจากเรื่องสั้นเขียนส่งประกวดแต่ไม่ได้เผยแพร่ออกไป จนกระทั่งได้รื้อผลงานนี้กลับมาเขียนใหม่ รวมถึงลองใส่ประสบการณ์ของตัวเองเข้าไป ส่วนตัวแล้วเราสูญเสียสุนัขไปประมาณ 4 ปีที่แล้ว น่าจะปีกว่าหลังจากที่สุนัขของเราจากไปก็มีสุนัขจรจัดสองตัวมาขออาศัยอยู่ด้วย เมื่อได้ยินแม่พูดว่า ‘หมาตัวนี้ต้องเป็น…กลับชาติมาเกิดแน่’ ภายในใจรู้สึกเจ็บปวดและไม่ยอมรับ สุนัขของเรามันพิเศษและมีเพียงตัวเดียวในโลก พอเราตอบกลับแม่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ แม่ก็ไม่เคยพูดถึงสุนัขจรจัดทำนองนี้อีกเลย ดังนั้นการได้เขียนวรรณกรรมเรื่องนี้จึงเป็นเหมือนการเข้าใจความรู้สึกของแม่เพราะเมื่อเราลองมองอีกมุมหนึ่ง การที่แม่คิดว่าสุนัขที่เสียไปกลับชาติมาเกิดใหม่ อาจเป็นการเยียวยาหัวใจของตนเองหลังจากสูญเสียสมาชิกในครอบครัวไปก็เป็นได้ นอกจากนี้ระหว่างที่ได้เขียนเรื่องนี้ ตัวละคร ‘ปักประ’ และ ‘วิญญาณแมว’ ก็ทำให้เราได้สำรวจบาดแผลของตนเอง ยอมรับความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ ทำให้เราค้นพบคำตอบที่เราค้นหามานานและมอบความกล้าในการเผชิญหน้ากับปัญหาที่คอยหลีกเลี่ยงอยู่เสมอ