แนะนำผลงาน
ปักประ เด็กสาวผู้รักการปักผ้า สูญเสียสุนัขแสนรักก็วันเกิดของเธอเพียงหนึ่งวัน ทำให้เธอได้พบกับวิญญาณแมวเก้าแต้มที่มาช่วยเยียวยาความเสียใจ และทำให้เธอเข้าใจความตายมากขึ้น
แรงบันดาลใจ
วรรณกรรมนี้มีที่มาจากเรื่องสั้นเขียนส่งประกวดแต่ไม่ได้เผยแพร่ออกไป จนกระทั่งได้รื้อผลงานนี้กลับมาเขียนใหม่ รวมถึงลองใส่ประสบการณ์ของตัวเองเข้าไป ส่วนตัวแล้วเราสูญเสียสุนัขไปประมาณ 4 ปีที่แล้ว น่าจะปีกว่าหลังจากที่สุนัขของเราจากไปก็มีสุนัขจรจัดสองตัวมาขออาศัยอยู่ด้วย เมื่อได้ยินแม่พูดว่า ‘หมาตัวนี้ต้องเป็น…กลับชาติมาเกิดแน่’ ภายในใจรู้สึกเจ็บปวดและไม่ยอมรับ สุนัขของเรามันพิเศษและมีเพียงตัวเดียวในโลก พอเราตอบกลับแม่ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ แม่ก็ไม่เคยพูดถึงสุนัขจรจัดทำนองนี้อีกเลย ดังนั้นการได้เขียนวรรณกรรมเรื่องนี้จึงเป็นเหมือนการเข้าใจความรู้สึกของแม่เพราะเมื่อเราลองมองอีกมุมหนึ่ง การที่แม่คิดว่าสุนัขที่เสียไปกลับชาติมาเกิดใหม่ อาจเป็นการเยียวยาหัวใจของตนเองหลังจากสูญเสียสมาชิกในครอบครัวไปก็เป็นได้ นอกจากนี้ระหว่างที่ได้เขียนเรื่องนี้ ตัวละคร ‘ปักประ’ และ ‘วิญญาณแมว’ ก็ทำให้เราได้สำรวจบาดแผลของตนเอง ยอมรับความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ ทำให้เราค้นพบคำตอบที่เราค้นหามานานและมอบความกล้าในการเผชิญหน้ากับปัญหาที่คอยหลีกเลี่ยงอยู่เสมอ
กลับสู่วัยเยาว์หรือเติบโตต่อไป
กลับสู่วัยเยาว์ บางครั้งการเดินทางย้อนกลับสู่จุดเริ่มต้นก็นับเป็นการเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำจากโลกในปัจจุบัน ที่อะไร ๆ ก็ต้องทำให้เร็วไปซะทุกอย่างและถึงแม้จะพยายามก้าวให้ทันคนอื่นแต่เราก็มักตามรั้งท้ายเสมอ มีหลายครั้งที่คิดว่าทำไม่เราถึงไม่เก่งแบบคนอื่น จนบางทีเราหลงลืมสิ่งสำคัญหรือความสุขระหว่างทาง ดังนั้นการกลับสู่วัยเยาว์จึงเป็นเหมือนสิ่งที่ช่วยให้เราระลึกถึงความพิเศษของตนเอง เมื่อได้เดินทางย้อนศรถนนสายนี้แล้ว เราก็ค้นพบว่า เด็กตัวน้อยคนนี้ที่กำลังจะเติบโตเป็นเราในอนาคต เป็นวัยเยาว์ที่มอบบทเรียนหลาย ๆ อย่างและเป็นแรงบันดาลใจให้แก่เราในยามที่ท้อแท้